مجازی‌سازی سرور به معنای پنهان کردن منابع سرور از کاربران سرور است. این منابع می‌توانند شامل تعداد و هویت سیستم‌عامل‌ها، پردازنده‌ها و سرورهای فیزیکی باشند.

تعریف مجازی‌سازی سرور

مجازی‌سازی سرور فرآیندی است که در آن یک سرور فیزیکی به چند سرور مجازی منحصر به فرد و مستقل تقسیم می‌شود، این کار از طریق یک نرم‌افزار خاص انجام می‌گیرد. هر سرور مجازی می‌تواند به طور مستقل سیستم‌عامل خود را اجرا کند.

مزایای کلیدی مجازی‌سازی سرور:

• افزایش قابلیت سرور
• کاهش هزینه‌های عملیاتی
• حذف پیچیدگی‌های سرور
• بهبود عملکرد برنامه‌ها
• استقرار سریع‌تر بارهای کاری

  خرید انواع رم سرور

سه نوع مجازی‌سازی سرور:

• مجازی‌سازی کامل: در مجازی‌سازی کامل از یک هایپروایزر استفاده می‌شود، که نوعی نرم‌افزار است که به طور مستقیم با فضای دیسک و پردازنده سرور فیزیکی ارتباط برقرار می‌کند. هایپروایزر منابع سرور فیزیکی را نظارت می‌کند و هر سرور مجازی را مستقل و بی‌خبر از دیگر سرورهای مجازی نگه می‌دارد. همچنین منابع را از سرور فیزیکی به سرور مجازی مناسب منتقل می‌کند تا برنامه‌ها اجرا شوند. بزرگترین محدودیت استفاده از مجازی‌سازی کامل این است که هایپروایزر نیازهای پردازشی خود را دارد که می‌تواند برنامه‌ها را کند کرده و عملکرد سرور را تحت تأثیر قرار دهد.
• مجازی‌سازی شبه (Para-Virtualization): برخلاف مجازی‌سازی کامل، در مجازی‌سازی شبه، کل شبکه به عنوان یک واحد هماهنگ کار می‌کند. از آنجا که هر سیستم‌عامل روی سرورهای مجازی از یکدیگر مطلع هستند، هایپروایزر نیازی به استفاده از توان پردازشی زیاد برای مدیریت سیستم‌عامل‌ها ندارد.
• مجازی‌سازی سطح سیستم‌عامل (OS-Level Virtualization): برخلاف مجازی‌سازی کامل و شبه، مجازی‌سازی سطح سیستم‌عامل از هایپروایزر استفاده نمی‌کند. در عوض، قابلیت مجازی‌سازی که بخشی از سیستم‌عامل سرور فیزیکی است، تمامی وظایف هایپروایزر را انجام می‌دهد. اما در این روش، تمام سرورهای مجازی باید همان سیستم‌عامل را اجرا کنند.

چرا مجازی‌سازی سرور؟ مجازی‌سازی سرور روشی مقرون به صرفه برای ارائه خدمات میزبانی وب و استفاده مؤثر از منابع موجود در زیرساخت IT است. بدون مجازی‌سازی سرور، سرورها تنها بخش کوچکی از توان پردازشی خود را استفاده می‌کنند که این امر منجر به بیکاری سرورها می‌شود زیرا بار کاری تنها به قسمتی از سرورهای شبکه اختصاص داده می‌شود. مراکز داده با سرورهای زیر بهره‌وری پر می‌شوند که باعث هدررفت منابع و انرژی می‌شود.

با تقسیم هر سرور فیزیکی به چندین سرور مجازی، مجازی‌سازی سرور اجازه می‌دهد هر سرور مجازی به عنوان یک دستگاه فیزیکی منحصر به فرد عمل کند. هر سرور مجازی می‌تواند برنامه‌ها و سیستم‌عامل خود را اجرا کند. این فرآیند با بهره‌وری بیشتر منابع، ظرفیت هر دستگاه فیزیکی را افزایش می‌دهد.